Dzieje Pałacu
Neorenesansowy pałac otoczony pięknym parkiem angielskim wzniesiono w latach 1845-1846 wg projektu Friedricha Augusta Stülera z inicjatywy braci Ryszarda i Hermanna von Roy, którzy zakupili majątek w 1840 r. Rezydencja wraz z okolicznymi terenami posiadała tytuł Dóbr Rycerskich, co miało bardzo nobilitujące znaczenie nie tylko symboliczne, ale też prawne. Przez wiele wieków wyłącznie szlachta miała prawo nabywać dobra rycerskie.
W 1847 r. bracia podzielili cały majątek na dwie posiadłości, później w 1861 r. Ryszard von Roy odkupił część należącą do brata i cała posiadłość ponownie znalazła się w rękach jednego właściciela. Następnym właścicielem była znana od XI wieku, spokrewniona prawie ze wszystkimi rodami królewskimi Europy, rodzina von Schlichting.
W późniejszych latach pałac znajdował się kolejno w rękach rodzin von Schlichting i von Harnier. W styczniu 1945 r. w obawie przed Armią Czerwoną majątek opuścił 6-letni Albrecht von Harnier wraz ze swoją prababką Heleną von Schlichting (z domu von Roy). Matka Albrechta – Anna von Harnier zmarła przy porodzie i została pochowana w kaplicy na południowym skraju parku.
W 1945 r. utworzono tu państwowe gospodarstwo rolne z biurami PGR-u, mieszkaniami pracowników i szkołą (Uniwersytet Ludowy), a następnie - przedszkole. Po 1989 r. Pałac ulegał notorycznej dewastacji, zerwano oryginalne podłogi, drzwi i okna, usunięto nadproża, wycięto klonowe alejki; zniszczono również park romantyczny oraz sąsiadujący z Pałacem folwark. W 1993 r. majątek wpisano do rejestru zabytków. Obecni właściciele kupili pałac w 2005 r., a w 2006 r. rozpoczęli remont, który ze względu na ogrom zniszczeń trwał aż 12 lat i zakończył się w 2018 r.
